1939 - IV rozbiór Polski – podział łupów i zbrodnie

[Maciej]

Obaj agresorzy przystąpili do podziału stref wpływów, zanim jeszcze ustały działania wojenne. Korygując ustalenia tajnego protokołu z 23 sierpnia 1939 roku, podpisano 28 września nowy układ „o przyjaźni i granicach”. Na jego mocy Litwę włączono do strefy interesów sowieckich, województwa lubelskie i część warszawskiego zaś do strefy niemieckiej. Podjęto również zobowiązanie wspólnego zwalczania przejawów ze strony polskiej ruchu oporu. Niemiecka strefa okupacyjna objęła prawie 189 tys. km kw. z około 22 milionami ludności. Radziecka strefa okupacyjna objęła 201 tys. km kw. z około 13 milionami ludności (z czego ok. 40 proc. stanowili Polacy). Dalsze rokowania, jakie miały miejsce 10 stycznia 1941 roku, doprowadziły do odstąpienia Moskwie przez Niemców za kwotę 7 500 000 dolarów amerykańskich części Suwalszczyzny.

Symbolicznym przypieczętowaniem IV rozbioru Polski była wspólna niemiecko-radziecka defilada w Brześciu nad Bugiem. Na moście na Bugu na rozkaz Stalina przekazano SS komunistów niemieckich, którzy więzieni byli w ZSRR. Wiaczesław Mołotow wyraził swoje zadowolenie ze zwycięstwa, nazywając państwo polskie „pokracznym tworem traktatu wersalskiego” (w innych przekazach mowa jest o „bękarcie”). Przyjmuje się, że Armia Czerwona wzięła do niewoli 250 – 300 tysięcy żołnierzy, w tym 13 tysięcy oficerów, a wśród nich 12 generałów. Jak podała prasa radziecka, w trakcie działań zginęło 737 żołnierzy radzieckich, a 1862 zostało rannych.

Ludność polska zamieszkująca tereny włączone do ZSRR znalazła się w bardzo ciężkiej sytuacji. Okręg wileński z około pół miliona ludności polskiej władze radzieckie oddały Litwie, którą podobnie jak Estonię i Łotwę w 1940 roku – w porozumieniu z Hitlerem – zaanektowały. Pozostałe tereny włączono do Białoruskiej i Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Zachowano przy tym pozory praworządności, przeprowadzając w końcu października 1939 roku wybory pod nadzorem NKWD o z góry ustalonych wynikach.

Więziono, osadzano w łagrach oraz zsyłano na Syberię i do Kazachstanu inteligencję, ludzi posiadających jakiekolwiek majątki, urzędników, osadników wojskowych i policjantów. Od zimy 1940 do połowy 1941 roku wysiedlono ponad 1,2 miliona obywateli polskich, których wywożono całymi rodzinami. Wielu nie przeżyło gehenny. Chłopów i resztę ludności zastraszano i podjęto próby ich rusyfikacji. W następstwie nadania wszystkim mieszkańcom naszych Kresów Wschodnich obywatelstwa radzieckiego, powołano w 1940 roku i w pierwszej połowie 1941 roku w szeregi Armii Czerwonej ponad 100 000 Polaków. Około 80 000 skierowano do przymusowej pracy, głównie w Zagłębiu Donieckim.

Jeńców wojennych wywieziono do różnych części ZSRR, głównie na Syberię lub do Azji Środkowej. Oficerów osadzono zaś w obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie. Tych wszystkich na mocy decyzji Biura Politycznego WKP (b), według danych radzieckich 14 552 osoby, NKWD zamordowało strzałami w tył głowy. Obok oficerów WP zamordowano funkcjonariuszy Policji Państwowej i Korpusu Ochrony Pogranicza. Szczątki ofiar odkryto w Katyniu, w lesie pod Charkowem i wokół wsi Miednoje w pobliżu Tweru. Ta zbrodnia ludobójstwa zaważyła na późniejszych kontaktach Polski z jednym z „sojuszników” koalicji antyhitlerowskiej.

[jacek]

 17 września 1939 roku wiąże się historyczne kłamstwo. Przez niemal pół wieku kazano Polakom wierzyć w to, co zmyśliła propaganda sowiecka, a co skwapliwie powielali komuniści polscy.

 
zwłaszcza używania terminu „nóż w plecy” dla określenia działań Kraju Rad. Ponieważ dzisiejsza Rosja znowu idzie w zaparte w kwestii odpowiedzialności za wybuch wojny i triumf Hitlera w jej początkowej fazie, jako wstęp do niniejszego zeszytu przytoczę zasadnicze fakty.

25 lipca 1932 r. Rzeczpospolita Polska i Związek Socjalistycznych Republik Sowieckich zawarły pakt o nieagresji, który prolongowano 5 maja 1934 r.

Obowiązywał do 31 grudnia 1945 r.

23 sierpnia 1939 r. ZSRS i III Rzesza Niemiecka też zawarły pakt o nieagresji, ale w myśl dołączonego doń tajnego protokołu był to sojusz wymierzony przeciw państwu polskiemu.

Przewidywał jego zbrojne zniszczenie i rozbiór. Podobnie przewidziano podbój innych państw środkowej Europy od Zatoki Botnickiej po Morze Czarne.

Zgodnie z tym układem rankiem 17 września Armia Czerwona przekroczyła na całej długości ponad 1000-kilometrową granicę z Polską w sile pół miliona żołnierzy z kilkoma tysiącami czołgów i dział. Rozkaz przewidywał zniszczenie wszelkiego oporu, jaki napotka ze strony wojska polskiego. Opór kilkudziesięciu tysięcy żołnierzy KOP i jednostek zapasowych bez ciężkiej broni i lotnictwa był skazany na druzgocącą klęskę. Poza tym dostali oni rozkaz unikania walk z Sowietami.

Wbrew sowieckim kłamstwom polski rząd i naczelny wódz byli wówczas na terytorium Rzeczypospolitej, a nasza armia prowadziła śmiertelne boje z Niemcami. Bronił się Hel, Oksywie, Warszawa i Modlin, trwała jeszcze bitwa nad Bzurą, zwarte jednostki zbierały się z prawej strony Wisły do rozprawy pod Tomaszowem i ściągały na tzw. przedmoście rumuńskie.

28 września, gdy dobiegała kresu agonia Polski, Hitler i Stalin dokonali korekty bandyckiej umowy: za nasze ziemie między Wisłą i Bugiem Niemcy oddali Sowietom prawo do podboju Litwy. Niewola milionów ludzi, śmierć, więzienia i wypędzenia, krew i łzy – oto dalsze skutki porozumienia obu imperiów zła. Jedno z nich uderzyło na Polskę 1 września, a drugie wbiło jej 17 września 1939 roku nóż w plecy.

[video]

Sokal  i kresy nad Bugiem - dvd
 

 
 
O czym jest film?
 
Przepiękne są wnętrza cerkwi obrządku grecko-katolickiego, m.in. św. Piotra i Pawła oraz św. Mikołaja, w której B.Chmielnicki brał ślub.
 
Sporo miejsca zajmuje pobyt w ruinach pałacu Potockich i czynnym już od 2004 r. kościele rzymsko-katolickim i cerkwi w Tartakowie.
 
W maju 2007 r.  odbyła się w tym kościele Msza św. w dwóch językach: polskim i ukraińskim. Normalnie raz w tygodniu przyjeżdża ksiądz z Czerwonogradu (dawniejszy Krystynopol) i odprawia nabożeństwa w języku ukraińskim.
 
Na pewno duże wrażenie zrobią ujęcia klasztoru Bernardynów (obecnie znajduje się w nim ciężkie więzienie) oraz piękne widoki starego miasta i cmentarza w Sokalu. Wszystko jest uzupełnione rozmowami z mieszkańcami sokalszczyzny w języku polskim i ukraińskim.
 
Fragmenty filmu można obejrzeć po kliknięciu na linki:
 
Sokal k/Lwowa - intro do filmu:
http://rodowy.pl/video/sokal_intro.WMV
 
 Sokal k/Lwowa -cerkiew pw. św.Piotra i Pawła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_pp.WMV
 
 Zabuże k/Sokala - cerkiew pw. św. Michała Archanioła:
http://rodowy.pl/video/cerkiew_zab.WMV
 
Czas trwania filmu = 70:00 minut
 
Informacje i zamówienia:
 
sokal2@wp.pl
tel.660-332-172