.

Republika Zarzecza posiada także flagę, hymn, prezydenta, rząd, biskupa, ambasadorów, walutę, granicę, liczącą kilkanaście osób armię i gazetę Odbywają się tutaj wybory i oficjalne obchody świąt państwowych.

Zarzecze to jedna z najstarszych dzielnic Wilna zamieszkała dawniej przez rzemieślników, biedotę miejską i bezdomnych. Dzisiaj, po przeprowadzeniu się do niej artystów stała się jedną z najdroższych i najbardziej prestiżowych dzielnic miasta. Odbywają się tu festiwale, koncerty, wystawy i różnego typu imprezy.




.


Patronem Republiki Zarzecza jest Anioł Zarzecza (Użupio Angelas) wykonany z brązu. Dzieło rzeźbiarza Romasa Vilčiauskasa symbolizuje związek nieba z ziemią.

.



.





.








Do Republiki Zarzecza można dostać się jednym z siedmiu mostów na rzece. Na moście, którym przechodziłam powieszono mnóstwo kłódek z wygrawerowanymi imionami zakochanych. Kłódki są różnorodnych kształtów i rozmiarów. Niektóre całkiem pokaźnych. Szczególnie wyróżniała się wielka kłódka (a właściwie „kłóda”), na której czas zatarł napisy i pokryła ją gruba warstwa rdzy.



We wgłębieniu na nabrzeżu Wilenki można odnaleźć inny symbol Zarzecza – Pannę z Zarzecza. Rusałeczka wygląda tak jakby przed chwilą wyskoczyła z wody i na chwilę przysiadła w kamiennej niszy. Podobno to ona właśnie przyciąga turystów z całego świata.






.

Na Zarzeczu znajduje się też kościół świętego Bartłomieja Apostoła oo. Kanoników Regularnych od Pokuty. Jest to najmniejszy i najmłodszy kościół w Wilnie. Prowadzi do niego brama w kształcie łuku. Na murze ogrodzenia znajduje się malowidło poświęcone pamięci wywiezionych i pomordowanych na wschodzie, a przed kościołem – figura Najświętszej Marii Panny.




.



Zarzecze to raj dla miłośników detali. Właśnie w ich poszukiwaniu należy pospacerować uliczkami dzielnicy. Warto zagubić się w wąskich uliczkach, aby trafić do miejsc mało uczęszczanych. W starych podwórkach można odkryć mnóstwo ciekawostek. Rzeźby i namalowane obrazki ukrywają się na podwórkach, drzewach i mostach. Prawdziwą „kopalnią” niespodzianek jest brzeg rzeki. Niesamowite wrażenie robią stare, zniszczone kamienice. Co prawda są one dziś odnawiane, ale właśnie zaniedbane podwórza, obdrapane tynki i stare bramy nadają temu miejscu niepowtarzalny klimat.

.












.





.

foto: Władysław Pitak

wpitak@wp.pl

Prawa autorskie zastrzeżone

Kopiowanie i modyfikowane dozwolone tylko za zgodą autora.

.

.








foto: Władysław Pitak

wpitak@wp.pl

Prawa autorskie zastrzeżone

Kopiowanie i modyfikowane dozwolone tylko za zgodą autora.

.
.


https://www.facebook.com/andrzej.pitak/media_set?set=a.827312500633326.1073741848.100000637500222&type=3


...........



@




.

.






Konstytucja Republiki Zarzecza:
1. Człowiek ma prawo mieszkać nad Wilenką, a Wilenka przepływać obok człowieka.
2. Człowiek ma prawo do ciepłej wody, ogrzewania w zimie i do dachu z dachówek.
3. Człowiek ma prawo umrzeć, ale nie jest to jego obowiązkiem.
4. Człowiek ma prawo do błędów.
5. Człowiek ma prawo do wyjątkowości.
6. Człowiek ma prawo kochać.
7. Człowiek ma prawo być niekochany, ale niekoniecznie.
8. Człowiek ma prawo być nieznany i niewybitny.
9. Człowiek ma prawo do lenistwa i nicnierobienia.
10. Człowiek ma prawo kochać kota i opiekować się nim.
11. Człowiek ma prawo opiekować się psem do końca życia (swego lub psa).
12. Pies ma prawo być psem.
13. Kot nie ma obowiązku kochać swego pana, ale powinien pomóc mu w trudnej chwili.
14. Człowiek ma prawo czasami nie wiedzieć, czy ma obowiązki.
15. Człowiek ma prawo wątpić, ale nie jest to jego obowiązkiem.
16. Człowiek ma prawo do szczęścia.
17. Człowiek ma prawo do nieszczęścia.
18. Człowiek ma prawo do milczenia.
19. Człowiek ma prawo do wiary.
20. Człowiek nie ma prawa do przemocy.
21. Człowiek ma prawo uświadomić sobie swoją małość i wielkość.
22. Człowiek nie ma prawa porywać się na wieczność.
23. Człowiek ma prawo rozumieć.
24. Człowiek ma prawo niczego nie rozumieć.
25. Człowiek ma prawo być różnej narodowości.
26. Człowiek ma prawo obchodzić swoje urodziny albo ich nie obchodzić.
27. Człowiek powinien pamiętać, jak się nazywa.
28. Człowiek może się dzielić tym, co ma.
29. Człowiek nie może się dzielić tym, czego nie ma.
30. Człowiek ma prawo mieć braci, siostry i rodziców.
31. Człowiek może być wolny.
32. Człowiek jest odpowiedzialny za swoją wolność.
33. Człowiek ma prawo płakać.
34. Człowiek ma prawo być niezrozumianym.
35. Człowiek nie ma prawa zrzucać winy na innych.
36. Człowiek ma prawo do indywidualizmu.
37. Człowiek ma prawo nie mieć żadnych praw.
38. Człowiek ma prawo się nie bać.




NIE ZWYCIĘŻAJ
NIE BROŃ SIĘ
NIE PODDAWAJ SIĘ







.


foto: Władysław Andrzej Pitak

wpitak@wp.pl

Prawa autorskie zastrzeżone

Kopiowanie i modyfikowane dozwolone tylko za zgodą autora.

.
.

.

Wilno – Republika Zarzecza, państwo w państwie



Wileńskie Zarzecze (Użupio) jak sama nazwa wskazuje to miejsce za rzeką. Rzeka Wilenka sennie wijąca się przez miasto stanowi nieodłączną część dzielnicy.















foto: Władysław Andrzej Pitak

wpitak@wp.pl

Prawa autorskie zastrzeżone

Kopiowanie i modyfikowanie dozwolone tylko za zgodą autora.

..
@@@


Pierwszego kwietnia 1997 roku mieszkańcy dzielnicy proklamowali niepodległość Republiki Zarzecza. Republika ma własną konstytucję, która została przetłumaczona na kilka języków (w tym polski) i została wywieszona na tablicach na murze przy ulicy Paupio.

.


.

.

Moja i nie moja republika Zarzecze w Wilnie


 Miejsce wykonania: Wilno Zarzecze


Dzielnica ta często porównywana do paryskiego Montmartru lub do dawnej kopenhaskiej Kristianii, gdyż Zarzecze – to „republika” artystów. Dzielnica ma własny hymn, konstytucję, prezydenta, premiera, ambasadorów, biskupa oraz swojego patrona – Anioła Zarzecza z brązu… Są tu też dwa kościoły, cmentarz, siedem mostów. Konstytucja Republiki Zarzecza wypisana jest na murze i można ją przeczytać skręcając w ulicę Paupio.








Foto: Władysław Andrzej Pitak



wpitak@wp.pl

Prawa autorskie zastrzeżone

Kopiowanie i modyfikowane dozwolone tylko za zgodą autora.

.

.

Koncert na Boże Narodzenie. cz.4. Autorka:Tatiana Pitak
Opublikowano 19 sty 2013
Czwarty fragment koncertu Bożonarodzeniowego koszalińskiego chóru "Koszalin Canta" pod dyrekcją Ewy Szeredy. Akompaniuje Zesp. Kameralny "La Donna e Mobile". Koncert zapowiadał Andrzej Zborowski.
Autorką filmu jest Tatiana Pitak, montaż: Władysław Pitak, prod. LOGOS
http://www.youtube.com/watch?v=7jRON2C6yXw

Film można również obejrzeć i pobrać do komputera ze strony:
http://logos.pomorze.pl/video/koncBN4.mp4

@@@
Koncert na Boże Narodzenie. cz.5. Autorka:Tatiana Pitak
Opublikowano 19 sty 2013
Przedostatni fragment koncertu Bożonarodzeniowego koszalińskiego chóru "Koszalin Canta" pod dyrekcją Ewy Szeredy. Akompaniuje Zesp. Kameralny "La Donna e Mobile". Koncert zapowiadał Andrzej Zborowski.



Autorką filmu jest Tatiana Pitak, montaż: Władysław Pitak, prod. LOGOS.
http://www.youtube.com/watch?v=m3SVqgaMI5A
Film można również obejrzeć i pobrać do komputera ze strony:
http://logos.pomorze.pl/video/koncBN5.mp4

@@@

Koncert na Boże Narodzenie. cz.6. Autorka:Tatiana Pitak
Opublikowano 19 sty 2013
Ostatni fragment koncertu Bożonarodzeniowego koszalińskiego chóru "Koszalin Canta" pod dyrekcją Ewy Szeredy. Akompaniuje Zesp.Kameralny "La Donna e Mobile". Współwykonawcami kolędy "Cicha Noc" są widzowie z Polski i Niemiec. Koncert zapowiadał Andrzej Zborowski.



Autorką filmu jest Tatiana Pitak, montaż: Władysław Pitak, prod. LOGOS.

http://www.youtube.com/watch?v=Mu-baZc1Rfo

Film można również obejrzeć i pobrać do komputera ze strony:
http://logos.pomorze.pl/video/koncBN6.mp4

.

.

Koncert na Boże Narodzenie. cz.2. Autorka:Tatiana Pitak
Opublikowano 19 sty 2013
Drugi fragment koncertu Bożonarodzeniowego. W tej części występuje koszaliński chór "Koszalin Canta" pod dyrekcją Ewy Szeredy. Koncert zapowiadał Andrzej Zborowski.



Autorką filmu jest Tatiana Pitak, montaż: Władysław Pitak, prod.: LOGOS.
http://www.youtube.com/watch?v=LzMTmssYOlY

Film można również obejrzeć i pobrać do komputera ze strony:
http://logos.pomorze.pl/video/koncBN2.mp4

@@@

Koncert na Boże Narodzenie. cz.3. Autorka:Tatiana Pitak
Opublikowano 19 sty 2013
Trzeci fragment koncertu Bożonarodzeniowego koszalińskiego chóru "Koszalin Canta" pod dyrekcją Ewy Szeredy. Po "Zimie" z "Czterech Pór Roku" A.Vivaldiego w wyk. Zesp.Kam. "La Donna e Mobile", 3 utwory religijne negro spirituals w wyk. chóru. Koncert zapowiadał Andrzej Zborowski.



Autorką filmu jest Tatiana Pitak, montaż: Władysław Pitak, prod. LOGOS.

http://www.youtube.com/watch?v=DQZZUUv1NE0

Film można również obejrzeć i pobrać do komputera ze strony:

http://logos.pomorze.pl/video/koncBN3.mp4

.

.

Koncert na Boże Narodzenie.cz.1. Autorka: Tatiana Pitak
Opublikowano 19 sty 2013

Corelli: "Concerto grosso na Boże Narodzenie" w wyk.Aleksandry Machaj + Zesp.Kam."La Donna e Mobile". Cz.1 Koncertu na Boże Narodzenie, który odbył się w Kołobrzegu. Koncert zapowiadał Andrzej Zborowski.



Autorka filmu Tatiana Pitak, montaż: Władysław Pitak, prod. LOGOS.
http://www.youtube.com/watch?v=kXjLpaVcAs8

Film można również obejrzeć i pobrać do komputera ze strony:
http://logos.pomorze.pl/video/koncBN1.mp4   

.

Krzyż upamiętniający polskich inteligentów, wymordowanych przez Niemców podczas II wojny światowej, odsłonięto w Iwano-Frankowsku na zachodzie Ukrainy

W tych dniach mija 70. rocznica wydarzeń, które rozegrały się w Czarnym Lesie w okolicach tego miasta. Ofiarami nazistów byli przeważnie nauczyciele.

- Było to nie tylko brutalne uderzenie Niemców w polską inteligencję, uznawaną przez okupantów za wroga numer jeden, za najgroźniejszą warstwę społeczną. Był to element szerszego planu obu okupantów. W Katyniu także realizowany był ten sam, złowrogi plan wobec Polski - powiedział obecny na uroczystościach sekretarz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa (ROPWiM), Andrzej Krzysztof Kunert.

W odsłonięciu krzyża uczestniczyły rodziny ofiar zbrodni w Czarnym Lesie, mieszkający na Ukrainie Polacy oraz przedstawiciele władz polskich i ukraińskich.

- Z przemówień, które wygłaszali przedstawiciele władz miasta i obwodu iwano-frankowskiego płynęło zrozumienie, iż jest to nie tylko tragedia Polaków, lecz nasza wspólna, ludzka sprawa - podkreślił Kunert w rozmowie telefonicznej z PAP.

Stanisławów był trzecim pod względem wielkości miastem Małopolski w II Rzeczypospolitej, po Lwowie i Krakowie. W 70-tysięcznym mieście funkcjonowało m.in. kilkanaście szkół średnich (w tym jedna z językiem ukraińskim).

Po wybuchu drugiej wojny światowej miasto zajęła Armia Czerwona, a w czerwcu 1941 roku Niemcy.

8 i 9 sierpnia 1941 roku rozpoczęły się w Stanisławowie aresztowania polskiej inteligencji. Gestapo zatrzymało co najmniej 130 nauczycieli, 60 oficerów, prawników, lekarzy oraz urzędników. Pierwsza egzekucja miała miejsce 14 sierpnia 1941 roku w Czarnym Lesie.

Egzekucje trwały do 1943 roku. Tylko w 1941 roku zamordowano ponad 800 Polaków. Wymordowano lub wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu też Żydów ze Stanisławowa i jego okolic.

Do zbiorowych mogił - były to wówczas podmokłe zapadliny - dotarli w 1989 roku dawni mieszkańcy Stanisławowa, którzy po wojnie zostali w Polsce. Odnowienie mogił oraz ich ogrodzenie nastąpiło w 1991 r.
PAP

(Przed)ślubne dylematy

Jedno jest pewne – wszyscy, którzy planują ślub, muszą zmierzyć się z koniecznością podjęcia wielu ważnych decyzji. I kwestia zabaw weselnych wcale nie jest tu najtrudniejsza. Trzeba przecież wiedzieć, czy chce się powiedzieć "tak" kameralnie, czy zaprosić na uroczystość 200 gości, jaki wybrać lokal, orkiestrę, menu... Mniej odpornych te wszystkie problemy mogą przyprawić o zawrót głowy. Być może wielu potencjalnych małżonków poważnie zastanowi się jeszcze nad słowami Dwudziestolatka: - Ludzie, po co się żenić? To do niczego dobrego nie prowadzi

Wszystko z umiarem?

Wydaje się, że planując rodzaj weselnej zabawy, trzeba wziąć pod uwagę charakter towarzystwa, relacje pomiędzy gośćmi a parą młodą i dopisujące humory. Tylko że czasem dobry humor towarzystwa nie musi iść w parze z tym, co akurat odczuwają główni bohaterowie uroczystości. Tak mogło być np. w sytuacji, którą opisała Ola: - Widziałam taką zabawę na weselu: panna młoda z zawiązanymi oczami i rękoma z tyłu usiłowała z podanego jej talerza zjeść 2 jajka + parówkę z końcówką w majonezie. Wszyscy dosłownie rżeli!!!

Czy na pewno wszyscy? Goście może i tak, ale młodej żonie niekoniecznie musiało być do śmiechu....

Jak całą sytuację rozwiązać, radzi Eli: - NAJWAŻNIEJSZE to nie zmuszać uczestników do zabawy.

Święta prawda – po co niechętni zabawom uczestnicy imprezy mają się chować za filarami albo w łazience? Jeśli w nawet największych wygłupach wezmą udział tylko ci, którzy naprawdę mają na to ochotę, nikt nie będzie miał powodów do narzekań. A przecież o to chodzi!

Tradycja musi być?

Niektórzy narzeczeni zarzekają się, że na ich weselu żadnych wygłupów nie będzie. Bo im się to nie podoba i nie zamierzają robić z siebie idiotów przed tłumem gości. Czasem zdarza się jednak, że goście nie zamierzają dostosować się do tego życzenia...

Na weselu moich znajomych, którzy deklarowali się właśnie jako przeciwnicy zabaw, po północy na parkiet wystąpił troszkę już podchmielony ojciec panny młodej. Zaproponował panom zmierzenie się w następującej konkurencji: każdy z nich miał obwiązać się sznurkiem dookoła pasa i przyczepić łyżkę tak, aby zwisała między nogami na wysokości podłogi. Wygrywał ten, kto pierwszy ruchami bioder przód-tył przetoczył kulkę z papieru do wyznaczonego celu. Kilku chętnych się znalazło i mimo że pan młody ewidentnie nie miał ochoty uczestniczyć w wygłupach, w końcu uległ usilnym namowom rodziny i kolegów. Na tym skończyły się deklaracje o weselu bez zabaw – bo jak tu zepsuć gościom humory zdecydowaną odmową?

Za, a nawet przeciw

Kwestia urządzania, bądź nie, weselnych zabaw jest na tyle kontrowersyjna, że wzbudza gorące dyskusje między zwolennikami i przeciwnikami tego typu zwyczajów.

- Nie cierpię tych weselnych, żałosnych zabaw (kto to jeszcze robi?), toż to totalna wiocha świadcząca o marnym poziomie przyjęcia – pisze mewa.

- Wesele to wesele, ma własne tradycje w zależności od regionu. Obciachowe? - dlaczego. Weselisko jest po to, żeby się wyluzować. Jeśli gość jest ponad to i zgrywa intelektualistę, to niech nie chodzi na takie imprezy - odpowiada kiki.

Podzieleni są także narzeczeni oraz ci, którzy własny ślub niedawno przeżywali.

- Ja na swoim weselu chciałam mieć (...), wszyscy świetnie się bawili. Uważamy z mężem, że to podstawa wesela, a nie nudne tańczenie przez masę godzin lub picie wódki – twierdzi smieszka xxx.

Innego zdania jest Anitka: - Nigdy, naprawdę nigdy w życiu nie dałabym się namówić na takie "zabawy". Nie wyobrażam sobie, żeby ktoś na moim weselu tak się zachowywał. O mnie i moim wybranku nie wspomnę!

Tego typu praktyki są bardzo dwuznaczne, ale przynajmniej dotyczą ludzi, których za kilka godzin, o ile wszystko dobrze pójdzie, czeka noc poślubna. Co jednak, jeśli na intymne doznania wygląda zabawa osób, które wcześniej prawie się nie znały?

- Kawaler, który złapie krawat na oczepinach, siada na krześle, a między nogami wodzirej kładzie mu nadmuchany balon. Panna, która złapała welon, siada na tym balonie i... ma za zadanie zrobić tak, ażeby balon pękł. To jest dopiero obciach, bo ma to wszystko wyglądać tak jakby uprawiali sex na siedząco... żenada - ocenia no_taktowygląda.

Zaczyna się stonowanie od pierwszego tańca. Potem jest karmienie tortem, chusteczka haftowana i „jedzie pociąg”. Bez takich elementów nie może się obejść żadne polskie wesele. Czasem jednak pomysłowość organizatorów i wodzirejów sięga znacznie dalej...

Długopisem w butelkę

- Kiedyś widziałem coś takiego: wybierają kilka par, które losują piosenki do wspólnego tańca - tylko, że tańczy się na leżąco na podłodze - reszty się domyślcie – opowiada sega. - Widziałam kiedyś konkurs pod tytułem „kto ułoży dłuższą linię z tego, co ma na sobie” - dodaje asia.

To tylko niektóre przykłady z szerokiego repertuaru zabaw, jakie można obserwować na weselach. Czasem świeżo upieczony małżonek z zawiązanymi oczami próbuje trafić zawieszonym na pasku długopisem do butelki (pomaga mu w tym nowo poślubiona żona). Panna młoda może też usiłować przesunąć jajko pod nogawką spodni męża tak, aby dotarło ono do krocza i wróciło drugą nogawką, a co najważniejsze - podczas całego procederu nie pękło.